در وصف بلوار واصف آران و بیدگل
این روزها بلوار واصف به دمل چرکینی تبدیل شده که بوی تعفنش سودای ماندگاری دارد. حدود بیست سال قبل عده ای گفتند باید خیابانی از بافت بگذرد تا راه باز شود. در جلسه ای عمومی عرض بلوار از 24 متر رسید به 28 و سی و دو متر. خیلی ها اعتراض داشتند که برای احیای بافت می شود دسترسی هایی احداث شود اما گوشی برای شنیدن نبود.
🔸 بلواری عریض احداث شد بسیاری از خانه های تاریخی تخریب و گذرها و بازار دچار نابسامانی شد. در محله که پیشتر همبستگی بود فاصله افتاد. مسجد حاج عبدالصمد این طرف و حسینیه خانقاه یا قاسم ابن الحسن سوی دیگر. مسجد جمعه و حسینیه توی ده این طرف و مسجد سرسنگ و بازار در طرف مقابل.
🔹دو سال پیش خبر آمد همانها با طرحی دیگر وارد شده اند. احداث حدود 180 واحد تجاری وسط بلوار. باز هم مردم اعتراض کردند مگر مشکل بافت نداشتن واحد تجاری است؟ آیا اهالی بافت گفته اند شلوغی و دود و سر و صدا برایمان بیاورید؟ در کجای کشور وسط خیابان مغازه می سازند؟ آیا اگر بازار در وسط باشد خانواده ها به راحتی از عرض خیابان خواهند گذشت و کودکی دستش رها نخواهد شد و پیری که شنیدن و دیدن و راه رفتنش با کندی و سختی است چه خواهد شد؟
🔸 اینجا چهار حسینیه و مسجد دارد. دو ماه محرم و صفر است و گاهی دیگر فاطمیه. شبهای جمعه هم مراسم ختم و هفت و سال. ایا سزاست این بلوار تبدیل به دو کوچه ی هشت متری شود؟!
🔹گفتند طرح را مختصر می کنیم! تعداد مغازه ها می شود هفتاد واحد تجاری آن وسط! مگر نه اینکه بازار به شیوه ای سنتی منسوخ شده است. اکنون یک مجتمع تجاری می سازند پارکینگ دارد. پله برقی و آسانسور، وسایل گرمایش و سرمایش و استراحت و تفریح. نه اینکه در وسط بلواری که دو سمتش خودرو در حال حرکت است تعدادی دکه بسازی که در صبح و عصر و تابستان و زمستان با نور و سرما و گرما فروشنده و خریدار در عذاب باشد. و می گویند نگران نباشید برای حل مشکل خودروها پارکینگ احداث می شود. ۶هزار متر. و در طول تاریخ مگر شهرداری چند متر زمین خریده و شده پارکینگ و در این بافت کهنه و فرسوده که هر خانه اش صاحبانی دارد در شهر و شهرهای بزرگ ایران چگونه و با چه بودجه ای زمین می خواهید بخرید؟! و با چه توجیه اقتصادی ؟!
🔸و حالا اگر این طرح مثل بازار هلال یا یادمان علما روبروی آتش نشانی با مشکل روبرو شد شهرداری چه خواهد کرد؟!
🔹 بعد از این همه تازه شهرداری یادش آمده است که طرح های بزرگ باید ارسال شود به استانداری تا در کمیسیون ماده پنج بررسی و مجوزی گرفته شود. حالا طرح در استانداری و در صف دریافت مجوز است. آیا طرح مجوز می گیرد؟! آنها که با ساز و کار ماده پنج آشنایند معتقدند امکان ندارد. یک آدم عادی هم می فهمد جای مغازه وسط بلوار نیست چه برسد به آدمهای کمیسیون ماده پنج که هر کدام استاد فنی هستند در بافت و معماری و ترافیک.
🔸 اینک مردم می پرسند آیا شهرداری نمی توانست ابتدا طرح را به کمیسیون ماده 5 بفرستد و مجوز بگیرد بعد آسفالت را بردارد؟! اکنون 2 سال است این مردم گرفتارند با حرکت هر خودرو خاک آزارشان می دهد و با دیدن هر قطعه ابری دعا می کنند رحمت آسمانی فرو نبارد.
🔸 حالا در تیر ماه ۱۴۰۳ شهرداری در حال نصب بلوک است. پیاده روهایی به عرض دو-سه متر! مگر می شود پذیرفت وقتی بلوار سی و دو متر است عرض پیاده رو این قدر کم باشد؟! و آن وسط یک منطقه ای با عرض ده متر و طول هشتصد متر. یعنی هشت هزار متر آن وسط. یله و رها. برای چه ؟! اگر مغازه بسازند که اشتباه است و جز ایجاد مشکل سودی ندارد و اگر کمیسیون ماده 5 مجوز ندهد این مستطیل هشت هزار متری به چه کار می آید؟!
🔹اگر چه شهرداری حرفی نمی زند اما شنیده ها حکایت از آن دارد پیاده راه خواهد شد؟! آیا نمی شود این پیاده راه به پیاده رو اضافه شود تا هم فرصت پیاده روی بیشتر شود هم خودروها دغدغه گذر عابران را نداشته باشند و بافت زنده شود و مردمان از پیاده رو وارد کوچه های قدیمی بشوند و مغازه های قدیمی باز شود و بافت نفس بکشد. و حرف بسیار است.
🔸هنگامی که آسفالت را برداشته اند خیابان تا 2 متر شفته آهک شد. حالا دیگر امیدی به سرسبزی هر درختی بی فایده است آیا نمی شود وقتی عرض خیابانی سی و دو متر است فرصتی برای رویش و زایش درختان فراهم آورد؟! تا سرسبزی درخت از گرمای تابستان بکاهد و مردم از خنکای آن بهره برده و پرنده ای روی شاخه اش بنشیند؟!
🔹مردم همچنان نمی دانند چه خواهد شد. فقط یک بار نصف کمتر شورا بیانیه داد که طرح را کنار گذاشته ایم. اما بلوک های سیمانی شهادت می دهند این طرح خیلی هم کنار گذاشته نشده است!
✍️(علیرضا توحیدی)
